Sinds ik in de krant een interview met hem las, wil ik iets over hem schrijven. Een tamelijk hardnekkig wensje blijkbaar, want dat interview dateert intussen van een half jaar terug en nu ik van moorddrukte in zomerse luwte terecht ben gekomen denk ik plots weer: achterstallig, doen!

Bron: flair.be

Hij is Joppe De Campeneere, noemt zichzelf online ‘basically another one of those fashion bloggers’, out zichzelf in dezelfde zin als gay en vangt de aandacht van de media door het recht voor mannen op te eisen om make-up te dragen zonder daarop te worden afgerekend. Heb ik wat met fashion bloggers? Euh nee, totaal niet eigenlijk. Ben ik zelf een make-up fanaat? In de verste verte niet. Een vrouwelijke mannenrechtenactivist dan? Vooralsnog niet.  Toch raakte dat interview in De Morgen met een jonge man die startte met het stylen van anderen en toen ontdekte dat het ook leuk was om zichzelf te stylen iets bij mij. Als herkenbaar verhaal van iemand die voor zichzelf wil bepalen wie hij is en wil zijn en welk beeld hij van zichzelf wil geven, al wijkt dat af van standaarden en weet hij dat hij geheid op weerstand zal stuiten. Als pleidooi ook tegen het hokjesdenken: nee, hij is trans noch drag en wil er niet als een vrouw uitzien. Bega niet de vervelende fout zijn voorliefde voor make-up rechtstreeks aan zijn geaardheid te linken. Hij wil gewoon z’n ding doen en daar hoort nu eenmaal eyeliner en lipstick bij. En ja, de rare blikken of onbegrijpende opmerkingen zijn legio, maar ‘wanneer ik in de spiegel kijk, zie ik iemand die zichzelf niet verloochent.’

Bron: starttofashion.com

Wanneer ik Joppes blog ‘Start to Fashion’ lees – én bekijk, door de grote, artistieke foto’s is het ook een kijkfeest – valt me vooral ‘de mix’ op: het gaat over fashion en make-up, maar net zo goed gebruikt hij z’n platform om meningen mee te geven over genderrollen, gender-stereotypering, onverdraagzaamheid, relaties en vriendschap, beeldvorming over gay zijn. Hij heeft humor en zelfrelativering en ook een heerlijk theatraal kantje. De foto hiernaast van een Halloween fotoshoot zegt meer dan genoeg over dat laatste.

Nog even een bottom line? Gewoon: niet meer of minder dan dat de wereld een leukere plek is als mensen tamelijk compromisloos zichzelf durven te zijn en ook anderen dat recht gunnen, dat ik instant vrolijk word van het aanschouwen van andermans lichtjes afwijkende creativiteit en dat als er ook nog af en toe een mening aanhangt die mij even tot nadenken of ‘hé ja’ stemt het helemaal mooi is.

Merci, Joppe! Ik volg.