Ik volg een cursus. Een schrijfcursus. Hij heet simpelweg ‘De dichters’. We zijn met negen dichters en één begeleidende dichter. We lezen elkaars gedichten en bespreken ze. Geven plusjes en minnen aan zinnen. Schuiven met woorden en dichtregels en argumenteren wat waar hoe beter kan. Naar onze bescheiden mening. Er zijn ook opdrachten. Geheel vrijblijvend, want dichters zijn geen dwingelanden. Poëtische vrijheid, weet je wel. Eén van de huiswerkjes voor volgende keer: schrijf een niet-melig gedicht waarin je de woorden ‘ik hou van je’ gebruikt. Ik kan het iedereen aanraden. Hier is mijn poging. Misschien is ‘ik hou van je’ als titel gebruiken een klein beetje ‘foefelen’, maar niemand zei dat dat niet mocht.

ik hou van je

beminnelijk is niet haar merk
misschien trekt dat hem aan
een zekere onbuigzaamheid
in die plooirokjes en blouses van haar
hij speurt naar aanleidingen
om te zeggen dat
precies ja dat
of liever nog te fluisteren
wanneer zij haar bril afzet
haar boek weglegt
de lamp uitknipt
ze slaapt voor hij de woorden vindt

hij droomt ze dan maar tot de ochtend
tot de sterke koffie die ze delen
staande bij het keukeneiland
ze hebben zo hun momenten
bij het afscheid proeft hij adem
tandpasta haar kleine glimlach
waarna ze in de auto stapt vertrekt
achter het stuur kan je niet sms’en
dat weet hij wel
hij neemt de trein
achttien minuten bij het raampje
in een overvolle coupé volstaan ruim
hij drukt op verzenden
vier woorden
geen emoticon