7 dagen Berlijn, in gezelschap van man en 3 eigenzinnige adolescenten – 21, 19, 16 – ,  toevallig ook ons beider kinderen. Met de trein, wegens treinliefde en ecologische principes. Ziedaar de ingrediënten voor een vakantie’tje. En ziehier wat indrukken die achterblijven, in beeld en woord. Nee, het is geen toptien, wel een kijk-dit-heb-ik-gezien (en gedaan).

Het openbaar vervoer geeft karakter aan Berlijn doordat de routes van de gele stadstrams en de treinstellen van de S-Bahn op vele plekken over bruggen lopen en je onder die bruggen vaak winkels en bars hebt. Misschien ben ik een beetje kind gebleven, maar geef mij een treintje dat over een brug door de stad rijdt en ik blijf kijken.

Waar onder het naziregime het hoofdkwartier van de Gestapo gevestigd was, is nu Topographie des Terrors, een complex met binnen- en buitententoonstelling over dit duistere Duitse verleden. Een gebouw met veel glas, wit horizontaal traliewerk filtert het licht, geeft beslotenheid. Op niveau -1, in een soort binnentuin: een vloer van water, spiegel, rust.

Berlijn is hip en cool en heeft stijl. In de wijk Prenslauer Berg kan je heerlijk  rondhangen: boetiekjes, leuke cafeetjes en kleine restaurantjes, tweedehandskledingzaken en ander sympathieks. Beetje alternatief, het snobgehalte blijft beperkt. Op de foto: dasgoodshaus

Rondhangen kan vermoeiend zijn. Gelukkig is de dichtheid aan koffiebars in deze stad bijzonder hoog. Ik hou alleen van de geur van koffie, maar voor de taart die gelukkig bij het fenomeen koffiebar hoort, ga ik voluit. Foto gemaakt in koffiebar Bekarei, met authentiek seventies-sfeertje en meubilair.

Hij is weg maar hij is overal, de Muur. In een metalen strip die over straten en pleinen loopt, of een dubbele strook kasseien, in stukken Muur die nog overeind staan, overdekt met graffiti (East Side Gallery), in musea en gedenktekens, stoeptegels, verhalen over vluchtpogingen …

Je slaat de hoek van een museumzaal om en daar staat plots een beeld, heel zacht wit. Een wat oudere man, met snor en baard en mooi gespierde torso, zijn gezicht ter hoogte van de borst van … een heel jong meisje? Een kind? Betrokkenheid, verstrengeling, en toch ook losstaan, de armen strak naast zich. Een titel en een suggestie van intimiteit die vragen oproepen. Verbeeldt de kinderlijke figuur zijn gedachten? Waarom blijven ze allebei in het marmer verankerd, de ene met alleen de suggestie van armen, de ander zonder onderlichaam?

L’Homme et sa pensée – Auguste Rodin – Alte Nationalgalerie

Gedächtniskirche: stuk gebombardeerd in WOII, een afgebroken toren, reusachtig gat waar ooit een roosvenster zat, gapend. Binnenin prachtig bewaarde vloer en mozaïeken. Engelen, alsof ze beschermd hebben zodat er nog iets overblijft: de aartsengel die de draak dood op de grond, een engel met gespreide vleugels in blauw en gouden  mozaïek in de gewelven. Naast de kerk: een donkere zeshoekige doos met wafelstructuur.

Buiten dofgrijs, binnen een wonder van blauw gedempt licht en een gloeiende christus die in de lucht lijkt te zweven. De meer dan 20.000 glasraampjes zijn handgemaakt in de Loirestreek in Frankrijk.

De moderne glazen koepel bovenop het statige historische gebouw van de Bundestag kan je bezoeken. Het vergt in de rij staan om je bezoekuur voor twee dagen later te reserveren, maar  het loont de moeite. Een indrukwekkende constructie met fraai uitzicht over de stad en zelfs een audiogids zonder prietpraat in het Nederlands. Helemaal gratis bovendien.

Berlijn is ook een stad van street art en graffiti, hieronder in RAW, een plek die aan de anarchistische wijk Christiania in Kopenhagen doet denken. Licht verloederde pakhuizen, kraak, muurschilderingen, skaterscultuur, …

En verder … al die andere beelden, al dan niet digitaal vastgelegd.