Terwijl ik dit schrijf, is het over en uit met het ‘Bella Italia’-sprookje: alle treinkilometers zitten erop, de Belgische herfst heeft mij met kille, natte armen ontvangen. Maar minstens moet het verhaal nog even afgemaakt. Mijn voorlaatste etappe bracht mij van Sorrento naar Bari, hoofdstad van de provincie Puglia (Apulië). De laars dwars oversteken van west naar oost dus. In vergelijking met Napels en Sorrento is Bari rustig. Je kan er slenteren op de bekoorlijke Lungomare langs de Adriatische Zee die eruitziet als een zachtblauw, spiegelglad meer.

De dominante kleur van Bari is wit. De stad heeft twee duidelijk onderscheiden delen: een klein historisch centrum langs de havenzijde, verkeersvrij en met nauwe straatjes. En een moderner deel met een strak, Amerikaans aandoend rasterpatroon van straten. De architectuur doet er hier en daar aan Parijs denken, er zit wat art nouveau en wat jaren ’30 bij. Maar veruit het charmantst is wel de oude stad. Veel bewoners hebben hun voordeur openstaan, met een licht gordijn in de deuropening voor de privacy. Daarachter kan je soms een glimp opvangen van een kleine, donkere woonkeuken waar de mamma orecchiette staat te maken, één van de culinaire specialiteiten van Bari. De oortjespasta wordt op gaasramen in de open lucht gedroogd en in zakjes verkocht aan toeristen. Net als taralli, krokante hartige deegringetjes in verschillende smaken.

Ook hier weer kerken alom, natuurlijk. De Basilica di San Nicola trekt de meeste aandacht. De heilige Nicolaas is de patroonheilige van Bari. Zijn beenderen kwamen er terecht nadat ze in de 11e eeuw door zeevaarders werden meegenomen uit Myra, waar hij begraven lag. Myra was in handen gevallen van de islamitische Seltsjoeken en er werd gevreesd dat de beenderen zouden worden vernietigd.

Voor de rest is Bari genieten van de couleur locale in de straatjes, van cultuur in het Castello Svevo en een wandeling op de stadswallen.

Had ik meer tijd gehad, dan zou ik in etappes langs de Adriatische kust naar het noorden zijn gereisd, maar de maand zat er bijna op. Van Bari ging het in één ruk naar Bologna, 650 km hogerop en de allerlaatste stop van mijn reis.